Depremin yaraları sarıldıkça Adıyaman’dan başka illere giden depremzedelerin dönüşleri hızlandı. Memlekete dönüşte sağlanan barınma imkanı ve iş olanakları etkili. Asrın felaketi sonrası 11 ilde 3 milyondan fazla kişi bölgeyi terk etti ama bu kişilerin neredeyse yarısı geri döndü. Tüm imkanlarını seferber eden devlet, bir yandan enkazları kaldırırken, bir yandan da geçici barınma yerlerini inşa etti. Ticari hayatın yeniden başlaması için de konteyner çarşılar açılıyor.
Bu bölgelerde hayatın normalleşmesiyle de geri dönüşler başladı. Memleketlerine dönen Adıyamanlı depremzedelerin hikayeleri şöyle:
Memleket gibi olmuyor
Gizem Tekin: Depremden 1 hafta sonra Kayseri’deki akrabalarımızın yanına gittik. Sadece doktor olan babam burada kaldı. Gittik ama başka yerde yapamayacağımızı anladık. İnsanlar çok yardım etti ancak sonuçta hiçbir yer memleketimiz gibi olmuyor. Annem, kardeşlerini depremde kaybetti. Buradan ağlaya ağlaya gitti. Gittiğimiz yerde dayanamadı ‘Ben geri döneceğim, her gün mezarlığa gidip kardeşlerimi göreceğim, enkaz olsa da başında bekleyeceğim’ diyordu. Biz de geri döndük. İlk başta çadırda kalıyorduk sonra konteyner çıktı. Burada bize iş imkanı da sağlandı. İŞKUR üzerinden AFAD’da işe başladım.
Anılarımız burada
Mehmet Harmanşah: 10 gün kadar Ankara’da kaldıktan sonra geri döndüm. Burası yaşayıp büyüdüğümüz yer. Evin, ailen, akrabaların hepsi burada, anıların burada. Yıkılsa da dökülse de ‘memleketim’ diyorsun geliyorsun. Terk edilmiyor.
Süleyman Bilgiç: Alanya’daki kardeşimin yanına gittim. En fazla 15 gün durabildik. Herkesin bir düzeni, bir hayatı var. Ne biz onlara eşlik edebilirdik ne onlar bize. Bunu fark ettim ve ‘başka yerde duramam’ dedim. Ani bir kararla Adıyaman’a geri döndük. Bir süre çadırda kaldık, ardından konteyner çıktı. İnşallah gelecek sene kalıcı konutlar da yapıldığında oraya geçer ve rahat ederiz.
Mahmut Titiz: Afyonkarahisar’da KYK yurdunda kaldım. Orada bütün ihtiyaçlarımız karşılanıyordu. Allah devletimizden razı olsun. Ama hiçbir yer memleketin gibi olmuyor. Bir müddet orada kaldıktan sonra geri döndük. Memleketimizi bırakmayacağız, toparlayacağız.
İş ve konteyner döndürdü
Özlem Şahin: Depremden 10 gün sonra Malatya’ya oradan da Mersin’e geçtik. İlk baştaki amacımız oraya yerleşmekti. Sonra İŞKUR’dan aradılar. Eşime iş çıkınca geri döndük. Doğma büyüme Adıyamanlıyız. İnsanın memleketi gibisi yok. Şu anda konteynerde kalıyoruz. Durdu Kaya: Depremden 1 hafta sonra Eskişehir’deki kızımızın yanına gittik. Konteyner evin çıktığını söylediler. Eşimle birlikte geri döndük. Çok şükür devletimiz her şeyimizi karşılıyor.
Bayramdan sonra dönecekler var
Hatice İzci: Gidenler pişman olup geri dönüyor. Akrabalarımla, tanıdıklarımla sık sık konuşuyoruz. Kimse dışarıda kalmak istemiyor, oraya yerleşmek istemiyor. Bayramdan sonra onlar da gelmeyi düşünüyor.
Faruk Polat: İlk başlarda çadırda kalıyorduk. Çocuğum soğuktan hasta olunca Şanlıurfa’ya gittik. Orada 10 gün kadar kaldık. Sonra konteynerin çıktığı söylenince döndük. Kendi memleketimiz burası mecburen döneceğiz. 1 hafta, 2 hafta olsun daha fazla nasıl kalalım? Düzenimiz buradaydı. Bilmediğin bir yerde kalmak zor oluyor. Memleket gibisi yok bırakılmaz.