Dilin evi olduğunu söyleyen Bayülgen, “Kelimelerle yaşıyorum. Resme yönelmek istiyordum, başarısızlığıyla karşılaşınca kendini kitaplara adadım. O andan itibaren dil, sığınağım oldu.” diyen Bayülgen, “Gündelik kelimeler var, aynı zamanda kavramlar var değil mi? En zoru kavramları anlamak, çünkü o konuda artık eğitim gerekiyor. Sıfatları anlamak, bazı tarihi göndermeleri anlamak, şunu anlamak, bunu anlamak... Sadece bunun şifresini çözmek muhteşem değil mi?” dedi.
Dilin şifresi
Orhan Karaağaç, “Dil, şifre gibi o zaman.” yorumunu destekleyen Bayülgen, “Ben okuldayken herkes gibi notaları okumayı öğrenmişTim ama ilerlememiş, artık anlamıyorum notaları. Korkunç bir eksik. Yani bu şifre geçmiş olsun. Kendine göre yapıştırmalar yapacak. ‘Uzun paltolu bir adam’ dediği zaman onu bir Rus uzun paltosu gibi düşünemeyeceğim. Evet, kızıl saçlı sakallı bir adam geldi, gözüme bir Rus gelmeyecek. Okurken bilmediğimiz bir kelime oluyor, anlamıyoruz o kelimeyi ama o sırada üşeniyoruz. Gidip sözlüğe mi bakacağım, telefondan mı Google yapacağım falan... Önemli değil, çok çok stratejik bir şey değilse yürü. Neden? Çünkü asıl biz kelimeleri her seferinde sözlüğe bakarak ya da Google’layarak anlamlarını öğrenmiyoruz. Aslında biz o kelimelerle karşılaştıkça, anlamını insanların o kelimeyi kullanımına göre anlamlarını öğreniyoruz.” dedi.
Tek çare kitap okumak
Türkçenin birçok kolunun yok olduğuna dikkat çeken Okan Bayülgen, “Türkçe de yok oluyor, bizim Türkçemiz de yok oluyor. Bir dili yok etmenin en kolay yolu, gençlerinin artık o dili eksik ya da dejenere bir şekilde konuşmasıdır. Ama en kötüsü şudur: Eksik konuşmak. Yani kelime haznesi... Kelime haznesi nedir? Neye benzetebiliriz hazneyi, nasıl anlatırsın? Burada kaç kelimem var abi? Buradan işte burada seçip seçip çıkaracaksın, bana söyleyeceksin bunları. E bunu nasıl yapacaksın? Buraya yeni kelime atman lazım. E boşalıyor, gittikçe boşalıyor. Burada tek çare, tek çare lütfen kitap okuyacaksınız.” diye konuştu.