Çekya’nın matematiksel olarak içinde bulunduğu durum, maçı ilk iki müsabakaya göre çok farklı bir hale getiriyordu. Statü gereği en iyi üçüncülerin de yoluna devam ediyor olması iki sonucun da bize yaraması demekti. Bunun avantajları olduğu gibi, Montella gibi korunaklı oynamayı seven teknik adamların daha fazla korumaya geçmesi gibi riskleri de vardı. Nitekim ilk düdükle birlikte Çekya’nın riskleri alarak önde başlamasına şahit olduk. Çünkü kazanamadıklarında turnuvaya veda edeceklerdi. Montella, yine ileri uçta Barış Alper’le başlayarak set oyunundan ziyade geçiş oyununu planlamıştı. Aslında Çekya’nın öne çıkacağını düşünürsek ilk bölüm için çok da yanlış bir karar değildi. Rakip 10 kişi kaldıktan sonra işler bizim için daha kolay hale geldi. Barış Alper bu bölümde sağ çizgiye geçerken Arda ve Hakan’ın koşuları ile santrfor bölgesini doldurmaya çalıştık. Oyun bu bölümde orijinal bir golcü istedi aslında ama Çekya çok risk oluşturmayınca Montella, böyle bir tercih kullanmadı. İlk yarıda sol kanadımız makine gibi işledi adeta. Ferdi ve Kenan’ın dinamik oyunu o bölgeyi bozguna uğrattı. Ancak bitiricilik konusunda bireysel oyundan ziyade takım oyununa daha fazla önem vermeliyiz. İkinci yarının ilk bölümünde 1 kişi fazla oynamamızın verdiği avantajla topa ve oyuna hakim olan taraf yine biz olduk. Barış’ın sağda oynarken gösterdiği etki bulduğumuz gol öncesi net görüldü. Ceza sahası içinde oluşan karambolü Kaptan Hakan tamamladı. Golün ardından artık her şey bizim elimizdeydi. Çok kritik hatalar yapmadığımız sürece tur kapısı sonuna kadar aralanmıştı. Tartışmalı bir kararla golü yesek de son sözü NET GOLCÜ Cenk Tosun söyledi. Bundan sonrası elbette daha zor ama bizim potansiyelimiz kullandığımızdan daha fazlası.
