Başka (S)umudumuz kaldı mı?

Devletler, uluslararası kurumlar, devasa organizasyonlar… Alayı ama alayı bir domuz sürüsünden korkarak etek giymeyi tercih etmiş, perdelerini çekmiş, ışıklarını kapamış ve “keşke bitse” diye bekleşirken başka umut yok.

Son iki yılda “Dünya bir daha asla eskisi gibi olmayacak” cümlesini çabucak fark ederek bu farkındalığın peşine düşen cesur yürekli insanlardan, o aslanlardan başka umut yok.

“Belki” diyoruz kendi kendimize, “Belki Gazze’ye ulaşırlar, belki menzile varırlar, belki ablukayı kırarlar, belki soykırımı durdururlar.”

500, 1.000, 1.500 yürekli insan, aslan soylu aslan çıktı işte yola.

Ersin Çelik bir şey söyledi canlı yayında: “Sumud’un 80 gemisini durdururlarsa peşinden 800 geminin geleceğini biliyor artık. Bu, durdurulamaz.”

Bence Ersin’in “durdurulamaz” dediği şey şu. Allah göstermesin ama bu domuz sürüsü Sumudumuza, umudumuza bir şey yapabilir. Fiziki olarak durdurabilir onu. Ama artık “Sumud fikri” durdurulamaz bir fikir dünya için. Doğudan batıya, kuzeyden güneye tüm insanlık bu domuz sürüsünü durdurmak için alesta artık. Çünkü “dünyanın eskisi gibi olamayacağının” herkes ama herkes farkında.

O yüzden Sumud’da her milletten, her ülkeden, her etnisiteden, her dinden, her inançtan insan var. O filodaki herkes o filonun “İnsanlık için son umut yolculuğunun ilk durağı” olduğunu biliyor. Gazze’nin dünyayı geri dönülemez biçimde değiştirdiğini biliyor. O domuz sürüsü telef edilmez, cehennemin dibine gönderilmezse dünyanın yaşanamaz, nefes alınamaz bir gezegene dönüşeceğini biliyor.

Sumud’un içerdiği umudun o domuz sürüsü de farkında. O sürünün en azılı domuzları Sumud’u durdurmak için “Suriye’den Gazze’ye bir koridor açalım” demeye başladılar mesela. Mısır’a benzer bir teklifin yapılacağı kulağımıza geliyor. Belki Sumud durur diye düşünüyorlar. Durmayacak. Bu umut durmaksızın büyüyecek. Bu domuz sürüsü bunun da farkında artık. Her gece “sonlarının nasıl geleceğini korkunç şekilde hayal ederek” uykusuz kaldıklarına eminim. “Bizim bu yaptıklarımız bizi belki bir kuşak daha götürür. Sonrasında bu insanlık bizi paramparça eder” diye düşündüklerinden eminim. Zulümlerini o yüzden arşa çıkarıyorlar.

Bu, burada bir dursun.

Sumud’un tüm insanlığa önerdiği “topyekûn kalkışma” meyvelerini çoktan vermeye başladı. Takip ediyor musunuz “sinema intifadası” adı verilen meseleyi. Aralarında Hollywood yıldızlarının da bulunduğu 4.000’i aşkın sinema oyuncusu, bu domuz sürüsüne “Ben senin zulmüne ortak olamam. Rızkımdan da korkmuyorum. Al da Hollywood’daki sermayeni…” şeklinde özetlenebilecek bir bildiriye imza attı.

Bu domuz sürüsünden herhangi bir domuz, gittiği herhangi bir ülkede güvende, emanette, rahatta değil artık. Olmayacak. Tayland’dan İspanya’ya, Yunanistan’dan Güney Afrika’ya hiçbir ülkede rahat yüzü göremiyorlar. İnsanlar bunları kovuyor, yuhalıyor, aşağılıyor.

Şimdi Sumud’un başına gelebilecek en küçük bir olumsuzlukta bu domuz sürüsüne karşı oluşan nefret onla, yüzle çarpılacak. O yüzden filodakiler “Biz her şeyi göze aldık. Ne olacaksa olacak ama artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacak” diyorlar.

O yüzden biz karadakilere düşeni asla unutmamamız lazım. (S)umudumuzu diri tutmak, gündemde tutmak, Sumud’un sadece o gemilerdeki insanlardan ibaret olmadığını göstermek için sesimizi, avazımızı yükseltmemiz lazım.

En basitinden Türkiye’de denize kıyısı olan her şehirde “Sumud nöbetleri”ne başlamamız lazım. Filonun yolcularının bileklerine taktıkları turkuaz renkli şeritleri bileklerimize, araçlarımıza, evlerimize takarak kaç kişi olduğumuzu hem bu domuz sürüsüne hem de dünyadaki herkese göstermemiz lazım.

Sumud ilerledikçe umut yükselsin istiyorsak, dünyadaki korku barajının öyle ya da böyle aşılmasını istiyorsak bizim de o gemilere binmişçesine küreklere asılmamız lazım.

Vira Bismillah.