Aklı varsa tekrar saldırmaz

İsrail şu iki yıl içinde ne kazandı? Kazanç hânesinde gözle görülen bir şey yok.

Tamamen bitirmeyi hedeflediği Hamas’ı yenemedi.

Var olan bütün güçleriyle saldırmalarına rağmen, insanlık dışı muameleye tabi tuttuğu ve sürekli göç ettirdiği Gazzelileri başka ülkelere süremedi, yok edemedi.

İşgal ettiği, ablukaya aldığı yerleri bıraktı, toprak kazanamadı. Gazze’yi ele geçiremedi.

Savaşı bitiren anlaşma masası kurulmasaydı, Hamas’ın elindeki rehineleri de kurtaramayacaktı.

Kesin olan tek sonuç, Netanyahu’nun koltuğunu koruması, hapse girmemesi.

*

Yıllardır kapalı tutulan kapılar açıldı, İsrail’in engellediği yardımlar ulaşmaya başladı.

Yaktı, yıktı, bombaladı yine de galip gelemedi.

Soykırıma maruz kalan, açlığa mahkûm edilen Gazze halkı “Sayılmayız parmak ile/ Tükenmeyiz kırmak ile” dediler.

Yoklukla, yoksullukla mücadele ettiler.

Yoksul elleriyle cümle âleme rahmet saçtılar.

İradeyi, azmi, direnişi, direnci bütün dünyaya gösterdiler.

Sivil direnişin en muhteşem örneğini herkese ispat ettiler.

Görebilen gözlere, hissiyatını kaybetmemiş vicdanlara insanlık dersi verdiler.

*

Serbest bırakılan esirlerin hepsi Gazzelilere, Hamas üyelerine minnet duyduğunu, kendilerine çok iyi muamele edildiğini söylediler.

Evlerine dönerken Hamaslılara sarılarak, gözyaşı dökerek ayrıldılar.

İnsanlık gördüklerini dile getirdiler.

Aynı zamanda kendi yönetimlerinin uygulamalarını sorguladılar.

Ve bunu içlerinden gizlice değil, apaçık yaptılar.

Cesaretle haykırarak cümle âleme duyurdular.

Böylece Hamas’a atılan iftiralar kendiliğinden çürüdü.

İnsanlık dışı kötü muamele ve ağır işkence, yalnızca İsrail’in elindeki Gazzelilere uygulandı.

*

Üstelik bu konu son iki yılın meselesi değil, 1948’den bu yana süre gelen ve günden güne ağırlaşan bir uygulama.

Yıldan yıla değişen harita bile tek başına bunu izah etmeye yeter.

Gittikçe büyüyen İsrail ve aynı hızla küçülen Filistin.

Artık net biçimde anlaşıldı ki o harita, insanlığın vicdanını temelden rahatsız eden bir tablo.

*

Şimdi ortak endişe, Netanyahu’nun anlaşmayı bozabileceği yönünde.

Çünkü sicili aşırı ölçüde kirli.

Milyon kere ispatlandı ki düşünce mekanizması son derece arızalı.

Her an fabrika ayarlarına dönebilir.

Anlaşmayı yırtabilir ve yeniden saldırıya geçebilir.

Fakat eskisi kadar basit ve kolay olmaz bu karara varması.

Masada yirmi civarında ülke var ve en önemli ülke Türkiye.

*

Türkiye olmasaydı, o endişenin gerçeğe dönüşmesi büyük bir ihtimaldi.

İçinde bulunulan şartlarda o ihtimalin epeyce küçüldüğünü görüyoruz.

Yine de tamamen garantiden söz etmek mümkün değil.

Vicdan ve mantık olmadığını biliyoruz da inşallah gövdesinin üstünde taşıdığı başında bir parça akıl kalmıştır.