Nobel Barış Ödülünü kim alacak?

Tramp kafaya takmış, Nobel Barış Ödülünü almak istiyor.

Kimi diyor ki: Alır mı alır! Niçin olmasın? Papa olamadı, ödülü bari versinler.

Kimileri de bu fikre karşı. İstemesinin yetmeye-ceğine inananlara göre kazın ayağı öyle değil.

İstemek yetseydi…

Dünya bambaşka bir yer olurdu.

Askerdeki çoban Mustafa, Zahide’sine kavuşurdu. El kadar hasırla mutlu bir yuva kurarlardı. Biz de güzel bir türküden mahrum kalırdık. Ve daha pek çok şarkı türkü doğmaz, hayat başka türlü akardı.

*

Tramp, hesapta Ukrayna Rusya savaşını bir günde durduracaktı. Bir telefon etmesi yeterliydi.

Başka savaşlar da onun bir “Alo” demesine bakıyordu.

Göreve geleli beş ay oldu, hâlâ verdiği söz yerini bulmadı.

İstanbul’a gelme arzusu da heves olarak kaldı. Putin gelseydi, o da gelecekti. Kendisine sorarsak, tam tersi: O gelmediği için Putin gelmedi. Sormaya da gerek yok aslında, sorulmadan söyledi.

Gönlünden geçen, İstanbul’da barış anlaşmasının imzalanmasıydı. Savaşı bitiren kişi rolünü üstlenecek ve barış ödülüne hak kazanacaktı fikrince.

Bu gidişle o ödülü alamayacak. Belki de Nobel’i Netanyahu’ya verirler!

İsrail halkının yarısı Gazze’deki soykırımı destekliyor. Diğer yarısı ise sokaklarda gösteri yapıyor.

İstekleri şöyle: 1. Neto gitmeli, 2. Savaş bitmeli, 3. Rehineler geri gelmeli, 4. Soykırım durmalı.

İsrail polisi ise onları paket yapıyor.

Nüfus çok olmadığı için yarısı sokakları dolduruyor. Tamamı İstanbul’un yarısı kadar zaten.

Fakat doğurganlık oranı bizden yüksek. Bunu da arada belirtmiş olalım.

İsmi söylendiğinde her seferinde “Tombalak” anladığım ABD’nin Ankara Büyükelçisi çok dikkat çekici açıklamalar yaptı.

Ortadoğu’da ülkelere dayatmalar yaptıklarını ve bunun doğru olmadığını söyledi. Manda dayatmasını, sınırlarla ilgili baskıları yanlış bulduğunu açıkladı.

*

Türkiye ve Suriye’nin yanında olduklarını artık o tür yanlışlar yapmayacaklarını, geleceğin bölgesel çözümlerde olduğunu belirtti.

“Ortadoğu’yu bölmek yanlıştı. Batının bu bölgeye müdahale ettiği dönem kapandı. Bu hatayı bir daha yapmayacağız” gibi laflar etti.

Kulağa çok güzel geliyor. Ama yine de “Günaydın” demek istiyor insan.

Yüz yıldır o kadar çok karıştırdılar ki kendileri de içinden çıkamadılar.

*

Darbeleri hiç anmamış, terör örgütlerine verdiği destekten bahsetmemişse de üstü kapalı kabul ediyor sanki. Müdahale deyince içine hepsi girer.

Büyükelçi Tom Bey’in akıllı biri olduğu belli de bu sadece onun fikri değildir elbette. Söyletene de bakmak lâzım.

Nedir bu Makron’un çektiği arkadaş!

Putin maraba muamelesi yaparak, vebalı gibi uzun masanın öbür ucuna oturtuyor. Neredeyse Sibirya’ya sürecek.

Meloni çok sert fırçalıyor.

Tramp kötü davranıyor.

Afrikalı ülkeleri sırayla kış kış ediyor.

Karısı tokatlıyor.

Şu dünyada bir rahat gün yok adama.

Ekrem Bey’in yakın adamlarından biri daha “Ben de suçlara iştirak ettim” diyesiymiş.

Gayet normal.

Görevi bunu gerektirir.

Adam “İştiraklerden sorumlu” Başkan Yardımcısı.

Ayrıca anca beraber, kanca beraber.