ABD tuzağı kurmuş, İsrail vurmuş: Siyonist alçaklıkta yeni bir rekor denemesi

7Ekim’den beri kudurmuş köpek gibi sağa sola saldıran İsrail’in çiğnemediği hukuk kuralı, bozmadığı anlaşma, ihlal etmediği insani ilke, işlemediği insanlık suçu kalmadı. Ama sanki bu konuda bir yaratıcılık peşinde, her gün bir rekor denemesi yapmaya çalışıyor gibi. Hastanelerin bombalanması, çocukların katledilmesi, gazetecilerin art arda hedef gözetilerek öldürülmesi, sağlık görevlileri, öğretmenler ve öğrencilerin topluca katledilmesi, insanların aç bırakılarak ölüme mahkûm edilmesi, açlıktan ölmek üzere olan insanların kendilerine zar zor ulaşan yardımları almak isterken sırada bombalanarak ve keskin nişancılarla hedef gözetilerek öldürülmesi…

Bütün bunların her birisi diğerinden daha düşünülemez insani kırmızı çizgiler. Dünyanın en canavar, insanlık dışı gücü bunlardan hangisini yapmaya cesaret edebilir diye sorabileceğimiz her şeyi yaptı İsrail. Bütün bu yaptıklarını ise dünyanın süper gücü ABD’nin sınırsız desteğiyle yapıyor olması dolayısıyla onu durduracak bir güç de ortaya çıkmıyor. Dünyanın vicdanını, hukukunu, düzenini esir almış bir gücün kasvetini ve insanlık onurunu ayaklar altına alan kibrini ve küstahlığını dünyada insan olan herkes hissediyor. Çağımızın egemen iktidarı karşısında nasıl çaresiz bırakılmış olduğumuzu gören bütün eleştirel hareketler bugün dünyanın insanlık dışı hegemon düzeninin karşısında Filistin’in, Gazze’nin, Hamas’ın bir özgürlük meşalesi olarak önlerine düştüğünü görüyorlar. Gazze bugün özgürlük arzusunun, talebinin ve mücadelesinin anahtar kelimesi haline

gelmiş durumda.

Küresel Kararlılık (Sumud) filosu dünyanın bu ceberrut düzenine karşı harekete geçen bir vicdan ayaklanması, silahlı güce karşı olabildiğince sivil bir hareket. İspanya ve İtalya limanlarından yola çıkan gemilerin Tunus ayağına İsrail dün dronlarla saldırıya geçti. Çocukların, sivillerin bombalanarak katledilmesine, aç bırakılarak öldürülmesine karşı salt bir vicdan hareketi olarak yardıma koşmuş sivil insanlara saldırmayı göze alan bir tehlikedir İsrail. Tam da “Bunu da mı yaptı?!” dediğimiz saatlerde Katar’da Trump’ın ateşkes için önerilerini tartışmak üzere bir araya gelmiş olan Hamas’ın müzakere heyetini hedef alan İsrail saldırısının gerçekleştiği haberi düştü.

Böylece şimdiye kadar İsrail’in saldırdığı ülkeler listesine iki günde iki ülke daha düşmüş oldu. İsrail’e mesafesine bakıldığında hiçbir güvenlik riski oluşturmayan Tunus’ta demirli gemileri tamamen sivil bir içerikle yola çıkmadan bombalayan İsrail bu sefer kendisiyle müzakere edecek ekibi de Doha’da bombalamış oldu.

Doha ki, sürecin en başından beri arabuluculuk sürecini yöneten bilge liderliğinin başkenti. Daha önce Hamas’ın siyasi lideri İsmail Heniye’ye suikast düzenleyerek şehit eden İsrail bunu zaten düşman olarak gördüğü ve bir soğuk savaş içinde olduğu İran’da yapmıştı. Tabii ki bu da asla normal değildi, İsrail’in kural tanımazlık seviyesinde sadece biraz daha alçak bir çıtaydı. Katar’daki müzakere heyetine saldırısı ise İsrail’in hiçbir sözüne güvenilemeyeceğini gösterdiği gibi onu koruyup kollayan ABD’ye de aynı şekilde hiçbir vaadine itimat edilemeyeceğini bir kez daha göstermiş oluyor. Hatta bu alçakça saldırının ABD’nin ateşkes için önerisinin görüşüldüğü esnada ABD’nin onayı alınarak yapıldığına göre, ortada kalleşçe bir tuzak var ve bu tuzakta ABD ile tam bir suç ortaklığı da ifşa olmuş oluyor.

Doğrusu İsrail’in bu saldırısı bugün ABD ve İsrail ile iş tutan bütün Arap ülkeleri için esaslı bir ders de oluşturmalı. Katar’da bulunan ABD üsleri kimi kime karşı koruyor mesela? Normalde kendisine yönelebilecek tehditleri önlemek üzere Katar’da bulunan ABD üsleri bizatihi tehdidin kaynağını oluşturuyor. Aynı şey Suudi Arabistan için de söz konusu. Bugün ABD’ye verilmiş olan üslerin Suudi Arabistan’ın güvenliğini sağlama ihtimali var mıdır?

Açıkçası İsrail’in Katar’daki bir hedefi vurması bütün Arap ve Müslüman ülkelerinin kendi güvenliklerini yeniden düşünmeleri için aydınlatıcı bir olay olmalı ve bu olaya karşı hep birlikte en yüksek sesle bir tepki vermeliler.

Söz konusu tepkinin artık kuru kuruya kınamaktan çok öteye geçip, hem İsrail’e hem de onun tasmasını elinde tutan ABD’ye karşı yaptırımı olan bir tepki olmalı.

Kendi imkanlarına güvenirlerse, her şeyden önce Allah’a güvenirlerse ne ABD ne de İsrail’in yenilmez olmadığını bilirler. Kendileri bilmezlerse hem Afgan mücahitleri hem Kassam Tugayları yeterince öğretmiş olmalılar.

Fazladan olmak üzere bütün İslam dünyasının artık yaklaşan değil, kapıya dayanmış bu kuduz tehlikesi karşısında güçlerini birleştirme ihtimalleri de var.

Bu esnada Yüce Rabbimiz’in asla unutmamamız gereken bir uyarısını aklımızdan çıkarmamamız lazım: “İsrailoğulları sizin hakkınızda ne akrabalık ne de antlaşma gözetirler.”