Çocukların kendilerini göremediği bir gelecek ne kadar iyi olabilir? Gazze başta olmak üzere dünyanın farklı bölgeleri çocukluk, gençlik sayfaları acılarla dolu bir hayat defteri sunuyor. Ancak yine de tek sığınak gayret ve umut. Fotoğrafçılar da bunu diri tutmak için hayata ayna olmayı sürdürüyor.
BIR DAMLA UMUT
Sel sonrası kalan tek şey, bir bidon su arayışı. Afgan halkı, felaketin ardından suyla yeniden başlıyor. Umut, bazen sadece bir damladır.
(Omer Abrar / AFP)
KARŞI KONULAMAYAN COŞKU
Tehlikeli ama karşı konulamaz: Çocuklar, sıcak havayı aslında girilmesi yasak olan bir havuzda dindiriyor. Su burada sadece serinlik değil, bir özgürlük alanı. Anzele’nin suyu, çocuk kahkahalarında yeniden hayat buluyor.
(Selim Kaya-Özcan Argın / DHA)
AĞIR YÜK
Günlük yaşam, artık su sırasına girmekten ibaret. Boş tencereler açlığı boş bidonlarsa susuzluğu temsil ediyor. Çocukluk hatırası dediğimizde ağır bir yük akla gelecek. Uzun bir imtihanın cevapsız sorusu: Yarın ne olacak?
(Hassan Jedi / AA)
HAYAT TENCERESİ
Dünya nüfusu obeziteyle sınanırken Gazze’de başka bir gerçeklik var. Bir çocuğun elindeki boş tencere, açlığın en net ifadesi. Sıra bekleyen yüzlerde sabır ve çaresizlik var.
(Hassan Jedi / AA)
CEPHEDE BÜYÜMEK
Ukrayna’da eğitim, artık patlayan mermilerin arasında veriliyor. Genç askerler silah eğitimi alırken, çocuklukları geride kalıyor. Savaş, gençlik hatıralarının buruk sayfalarını kaleme alıyor.
(Andriy Andriyenko / AFP)
