Trump’a çağrı; “Durum kötü, gel bizi kurtar.” İsrail için korkutucu gelecek başladı. Artık herkes onu evinde avlayacak. Peki, ateşkes kalıcı olacak mı? Kim, ne zamandı, ne kaybetti?

Peki ateşkesten önce ne oldu?

İlk gün hiçbir şey yapamadı. Devlet adeta kilitlenmişti. İsrail uçakları Tahran’da her yere saldırıyor ama İran ordusu hiçbir şey yapamıyordu. Bölge ülkeleri de İsrail’e hava sahasını açmıştı.

Öyle ki; içeriden saldıran ekipler SİHA üretim tesisleri bile kurmuştu ve SİHA saldırıları içeriden yapılıyordu. Ve bu saldırılar hemen bütün şehirlerde gerçekleşiyordu. Böyle bir durumda her devlet her sistem kilitlenir. İran kaynakları Irak sınırından gelenlerin de saldırılara katıldığını söylüyordu.

İlk şok geçtikten sonra İran harekete geçti. Doğrudan İsrail şehirlerine, askeri hedeflerine SİHA ve balistik füze saldırılarına başladı. İsrail bunu elbette bekliyordu. Ama daha öncekiler gibi hafif olacağını, İran’ın zarar verici saldırılar yapmaktan yoksun olduğunu düşünüyordu.

Öyle olmadı. Karşılıklı saldırılar her gün daha da şiddetlendi. İran hava savunma sistemi yoktu veya hiçbir şey yapamıyordu. İsrailliler istediği yeri rahatlıkla bombalıyorlardı. İran da başta Tel Aviv olmak üzere İsrail şehirlerine ağır füze saldırıları ile karşılık veriyordu. Balistik füzelerden bir süre sonra hipersonik füzelerle İsrail’i vurmaya başladı.

Şoka uğrama sırası İsrail’e gelmişti. Bu kadarını beklemiyorlardı. Suriye’de rejim devrildikten sonra apar topar bütün bölgeden çekilen İran’ın böyle bir gücü olduğunu düşünmüyorlardı.

Hemen her gece ve sabah füze saldırıları yapılıyor, İsrailliler sığınaklardan çıkamıyordu.

İşte bu durum, İsrail’in tavrını değiştirdi. “Zafer”den emin olarak başladığı savaşta zaferin o kadar kolay olmadığını, İsrail’in kendi varlığının tehlikeye girebileceğini görmeye başladı. Havaalanlarını, sınırları kapatıyor, İsrailliler’in ülkeden kaçışını engellemeye çalışıyordu ve bu psikolojik bir çöküştü.

Savaşın seyri değişince, İsrail aleyhine dönmeye başlayınca Netanyahu rejimi ABD’yi savaşa katmak için çağrılar yapmaya başladı. Trump’ı sıkıştırıyor, Yahudi lobisi üzerinden baskı kuruyor, “bu savaşı istemediğini” açıklayan Trump’ı bir şeylere zorluyordu.

Muhtemelen şu söylendi. “Böyle devam ederse İsrail varlığı tehlikeye girebilir. İran’ın yeraltındaki nükleer tesislerini biz imha edemiyoruz. Siz imha edin, İsrail’i de kurtarmış olun.”

İran’a saldırılara başlarken ABD’yi savaşa katmaktan emin olan İsrail bir şaşkınlık da burada yaşıyordu. Çünkü, İsrail’in bütün savaşlarına ABD kayıtsız şartsız katılır, destek verir, üslenirdi. Bunun için çaba harcamalarına bile gerek yoktu. Ama Trump’ı ikna edemiyorlardı. Ve bu ilk kez oluyordu. Asıl panik burada yaşandı.

Sonunda Trump ikna edildi. Ama savaşa değil, İran’ı bir kereliğine cezalandırmaya yönelik. ABD ağır bombardıman uçakları İran’ın üç nükleer tesisine ağır bombardıman yaptı. Kendilerine göre tesisleri yok etti. Artık İran nükleer silah üretemeyecekti! Ama aslında ciddi zarar verilemedi. Böyle bir yalana ABD’nin de İsrail’in de ihtiyacı vardı.

İran kaynakları “saldırıyı bildikleri” için tesisleri boşalttıklarını, önlem aldıklarını açıkladı. Muhtemelen Trump haberi İran’a ulaştırdı. Buradan da anlıyoruz ki ABD hem kendinin hem İsrail’in fiyakasını kurtarmak için bunu yapmıştı. Trump da büyük baskıdan kurtuldu. Saldırıdan hemen sonra yaptığı açıklamada “İran nükleer tesisini yok ettik, şimdi barış zamanı” dedi.

Bu da, ABD’nin savaş istemediği, İsrail-İran savaşının büyümesini önlemeye çalıştığı, böyle bir savaşı hem ABD’nin hem İsrail’in hem de bölgenin kaldıramayacağını bildiği anlamına geliyor.

Ne gariptir ki, İran misilleme olarak ABD’nin Katar’daki El Ubeyd üssüne füze atmadan önce hem Katar’ı hem de ABD’yi haberdar ediyordu. İran da ABD’nin savaşa katılmasını istemiyor, İsrail odaklı kalmayı tercih ediyordu. Katar’daki ABD üssüne yönelik İran misillemesinin yapıldığı gece hem İran hem de İsrail ateşkesi kabul etti.

On iki günlük fırtına şimdilik durdu. Devam eder mi, daha büyü gelir mi zaman gösterecek. Ateşkes hiçbir şeyi çözmedi. İsrail saldırganlığına devam edecek, İran nükleer çalışmalarını sürdürecek.

Bu savaşın İsrail-İran’ın ötesinde küresel güç haritalarını sarsacak sonuçları olacaktı. Herkes aslında işin bu tarafına odaklanmıştı. İran’ın düşmesi, hemen ardından Batı blokuna Pakistan’ı doğu ve Batı’dan kuşatma fırsatı verecekti.

Bu da Rusya ve Çin’in Güney Asya’ya yönelik bütün hesaplarını bozacak, Hindistan’ı tek ülke olarak öne çıkaracaktı.

İsrail’in Hindistan’ı Pakistan’a saldırtmasının ana amacı da buydu. Özellikle Çin, bu güç kaymasından olağanüstü zarar görecekti.

Bütün savaşların görmediğimiz ana sebebi bu güç değişimleridir. Nükleer mesele, ideolojik kavga, etnik sorunlar, mezhep sorunları gibi görünürdeki pazarlamaların dışında dağların ardında gizlenen başka gerekçeler vardır.

İran ve Pakistan düştüğünde Asya düşecek, Türkiye zaten düşmüş olacaktı. ABD ve Avrupa yeniden Güney Asya’nın hakimi olacaktı. Batı dünyası tam da gerileme dönemine girmişken bu büyük bir zafer olacaktı.

İsrail işte bu planı takip etti. Buradan bakınca da ateşkesin ne kadar kırılan olduğu daha iyi anlaşılıyor. Ama şu anki görüntüde iki sonuç var;

Birincisi İsrail ilk kez evinde hem de çok fena vuruldu. Bütün ülkeler bunun mümkün olduğunu gördü. Gazze’de İzzettin El Kassam savaşçılarını bile yenememesi İsrail için ilk askeri hezimetti. Şimdi bu görüntü ikinci askeri hezimet olmuştu.

Artık herkes İsrail’i evinde vurmayı deneyecektir. Üstelik Batı dünyası İsrail için sonsuz savaşlara grime konusunda artık çok istekli değil. Bu da İsrail için başka bir hezimet görüntüsüdür.

İkincisi İran’ın füze teknolojisi, olası savaşların sınırda ve İran topraklarında olmayacağını ortaya koydu. İran tel Aviv’i rahatlıkla vurabiliyordu. İsterse çok daha yıkıcı saldırılar yapabilirdi. Bu da İsrail için karamsar bir gelecek demektir.

Netanyahu rejimi, Batı’yı dünya savaşına provoke etmek için her yolu denedi. Ama hem İsrail’in hem Batı’nın bütün açıklarını ve korkularını ortaya çıkardı. İsrail’in artık bu coğrafyada kazanacak savaşı kalmadı. Beklenen çöküşünün kapıları belki de tamamen açılmış oldu.

Coğrafyamız için tek seçenek şudur: İsrail’in bu coğrafyada harita hakkı yoktur. Olmayacaktır. Bunu ne kadar erteleseler de bu sonuçla yüzleşeceklerdir.